Blue Jasmine (2013)
- ภาพยนตร์ที่ส่งให้หม่ามี๊เคท แบลนเชตต์คว้าออสการ์ ปี 2013
- และเลาก็เพิ่งได้มานั่งดูในปี 2015...
- จริงๆก็ว่าจะดูนานแล้ว ตั้งแต่กระแสเต็งๆมา...
- ชั่วโมงกว่ากับการนั่งดูชีวิตของอิป้าประสาทแดก
- จะเรียกว่าป้าก็แคลงใจ เพราะหม่ามี๊เคทนั้นสวยอลังเกินอายุ(เอ๊ะ...)
- จะว่าหม่ามี๊เคทแก่ขึ้นก็กระดาก คือตั้งแต่เห็นมามี๊ก็แก่แบบนี้อยู่แล้ว
- ดูจบจะรู้เลยว่าทำไมมี๊เคทถึงคว้าออสการ์มาได้
- คือดี หม่ามี๊เคทคือความดีที่ผลักบทให้จัสมินนางมีมิติ
- คนแก่บ้าอะไรแก่แล้วสวยขนาดนี้ ยิ่งแก่ยิ่งสวย (ชมจากใจ)
- เข้าเรื่องเถอะ
- จัสมินนางโดนสามีเปซะ จนเคยตัว
- พอล้มครืน นางก็เลยเสียศูนย์ไปเลย
- นางมีความประสาทแดกแบบนี้มาตั้งแต่ใช้ชีวิตรวยแล้วแหละ
- ตีแผ่สังคมคนรวยที่ไร้ซึ่งความจริงใจ เห็นแก่ผลประโยชน์
- จริงๆทุกคนมันก็เห็นแก่ตัวและผลประโยชน์นั้นแหละ
- เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า สันดานคนมันเปลี่ยนยากอะนะจ้ะ
- น้องสาวจัสมิน สุดท้ายก็สุขแบบกากๆ (ตามที่จัสมินนางว่า)
- คือสุดท้ายแล้วยังไงคนเราก็ย่อมเลือกอะไรที่เราเคยชิน
- จัสมินนางเกือบจะชีวิตดีขึ้นมาละ ถ้านางไม่ตอแหลมและความไม่แตก
- คนที่เกือบได้จะเป็นสามีนาง คนนั้น เห็นได้เลยว่า ไม่จริงใจ
- คือพอรู้ความจริงก็ถอยเลย ถ้ารักจริงคงยอมรับได้ซิ
- เอ๊ะ เรื่องนี้มันมีคนจริงใจมั้งมั้ยวะ
- นึกไม่ออกว่าถ้าคนอื่นมาแสดงจะเป็นยังไง จัสมินนี่ถูกจัดอยู่ในผู้หญิงสวยและโง่
- เงินและความสบายมันบดบังไปโหม๊ดดดดดดดดดดดดด
- ออร่าของหม่ามี๊เคทที่ส่งให้กับจัสมินทำให้ดูแตกต่างกับคนธรรมดา
- ขนาดถังแตก แล้วก็ยังดูดี
- จะเกลียดก็เกลียดไม่สุด เหม็นไม่สุด ทั้งหมั้นไส้ ทั้งสงสารทั้งสมเพช
- จะด่าก็ด่านางไม่สุด
- เป็นอะไรที่เรียลมาก คนดูสัมผัสได้ถึงว่าอินี่อารมณ์แบบไหน ประสาทแล้วนะ บ้าแล้ว
- หม่ามี๊เคท เอาอยู่จริงๆ
- คนที่จมไม่ลงมันก็มีอยู่จริงๆ รวยสบายขั้นสูงสุดขนาดนั้น
- อิจัสมินนี่มันทำตัวเองจริงๆ
- อย่างน้อยนางก็เดินหน้าต่อไป โดยไม่ทำอะไรโง่ๆ เช่นฆ่าตัวตายเหมือนสามี
- เลาจะเห็นความเรียลในคนจนและคนรวย
- อ่อ เรื่องนี้เป็นหนังที่พูดและพูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตามสไตล์ของวู้ดดี้อัลเลน
- สำหรับเลาแน่นอน ว่าเรื่องนี้ไม่น่าเบื่อ
- ดูจบแล้วก็ยังเก็บมาคิด
- ตอนจบแม้งโคตรอิมแพค
- 8/10 สำหรับหม่ามี๊เคท
ซีนนี้คือปังมาก ขุ่นแม่สวยสุดๆ
(สายตาเริ่มประสาทแดกแล้วเล็กน้อย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น